Het hoogtepunt van de vakantie de Stelvio

temperatuur van ver boven de 30 graden. Morgen staat ons de volgende pas te wachten !!!!!
13e fietsdag 20 augustus maandag
Carla’s telefoonnummer is overgenomen door T-mobile en het is allemaal goed gegaan dus is ze weer als vanouds bereikbaar. (Dit bericht is wederom voor wie het aangaat)
Vandaag verlaten we Oostenrijk weer en gaan naar Italië. Kees en Leo besluiten om ivm het warme weer om 8 uur te vertrekken en dus gaat Carla om 7 uur al naar de bakker. Om 8 uur vertrekken Kees en Leo en Kees schrijft hieronder wederom zijn belevenissen:
Vanaf de kleine camping in Landeck is het gestaag valsplat, wat later over gaat in licht klimwerk in een prachtige omgeving. Een nauw dal waar gelukkig de zon nog niet in doordringt. Groene hellingen, kleine dorpjes en een mooi fietspad brengen ons over de grens naar de grenspost met Zwitserland (weg naar Sankt Moritz). Op de linker oever hoog boven het dal zien we de autoweg rechtstreeks naar Italië lopen, wij moeten dus met de fiets nog omhoog. Na de genomen pauze, steken we de brug over, komen weer in Oostenrijk, en beginnen aan de klim met 11 bochten naar een hoogte van 1400m. Gelukkig liggen de meeste bochten in de schaduw, wat het klimmen vandaag iets minder zwaar maakt. Boven gekomen even gewacht op Leo, maar die ziet en afdaling en is al weer vertrokken naar Nauders. Van hieruit in een breed dal de laatste 150 omhoog naar de Reschenpas in Italië. Hier boven bij het stuwmeer onze tweede pauze genomen en daarna via een fietspad in razende vaart (10-15%), met vele bochten met af en toe een hellinkje en een dorpje naar de camperplaats in Glurms/Glorenza ze spreken hier Duits en Italiaans in Zuid Tirol) Op de camping is het ’s middags weer ver boven de 30 graden, gelukkig breekt ‘s avonds een onweer los en zakt de temperatuur. Morgen wacht ons de dag naar de Stelvio op 2700m hoogte.
14e fietsdag dinsdag
Vandaag hebben we een “vrije” dag. Paula en Carla doen rustig aan en gaan in de loop van de dag de omgeving op de fiets verkennen. Kees schrijft hieronder hoe hij en Leo hun vrije dag gaan invullen.
Om de hitte voor te zijn, is onze vertrektijd 8 uur. Na 8 km komen we aan in Prad, het startpunt voor de beklimming van de Stelvio. Hier staan we op zo’n 900m hoogte. De eerste 10 km gaan slingerend langs een woeste bergstroom met 6-8%. In het dorp Trafoi nuttigen we wat brood en beginnen met het echte zware werk. 48 bochten en nog 18 km te gaan naar een hoogte van 2760m. de hellingen worden nun tussen de 8-13%. Het auto en motorverkeer denkt dat het op Zandvoort of in Assen is en raast ons soms rakelings voorbij. In twee bochten nemen we even pauze om iets te eten en gaan dan weer zwoegend verder. Uiteindelijk bereiken we een hotel, vanwaar we de top en de beroemde haarspeldbochten kunnen zien. Het word steeds zwaarder, de beentjes willen niet zo erg meer, alles doet zeer, staan helpt ook al niet. Dus besluiten we om na elke 4 bochten even te stoppen om een slokje te drinken en even de benen rust te gunnen en dan gaan we weer verder. Het tempo is gezakt naar 6-7 km per uur, dat maakt ons niet uit als we maar boven komen. Uiteindelijk na bocht 1 en dan nog zo’n 200m is de top in zicht, alles krioelt hier door elkaar, wandelaars, fietsers, auto’s enz. Links schieten we snel naar een restaurant om een kop cappuccino te bestellen en om ons lichaam eindelijk de broodnodige rust te gunnen. Daarna gaan we de winkeltjes langs om een aandenken, een wielrenshirtje met DE Stelvio te kopen. Dat lukt ons bij een aardige vrouw, die van ons foto’s maakt bij het bord Passo di Stelvio. Hierna storten we ons naar beneden, af en toe afgeremd door opstoppingen van auto’s die in de bochten vechten voor voorrang ten opzichte van het stijgende verkeer. Helaas heeft Leo 2x een lekke band, zodat we toch nog langer over de afdaling deden dan we verwacht hadden. Moe naar voldaan en trots op onze prestatie bereiken we de camping.